A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Num quid tale Democritus? Duo Reges: constructio interrete. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

• Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
• Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.
• Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
• Prodest, inquit, mihi eo esse animo.
• Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
• Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Nam et ille apud Trabeam voluptatem animi nimiam laetitiam
dicit eandem, quam ille Caecilianus, qui omnibus laetitiis
laetum esse se narrat.

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi
praeclare dici videtur.

Si quae forte-possumus.

Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi.

Ita prorsus, inquam;

Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.

Bork

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Qualem igitur hominem natura inchoavit? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Quid ad utilitatem tantae pecuniae?

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

1. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.
2. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum.